یه خاطره از دورانه دبیرستان!

یه روز با بچه ها تو کلاس نشسته بودیم زنگه تفریح بود کلاسه مام که خدا قسمتتون کنه

ظرفیتش کلا شاید 5 نفر بود اما به علته امکاناته فوق العاده زیاد ما 15 نفری توش مینشستیم

ردیفه اولو که شیدا گرفته بود 

تازه این ماله وقتی بود که شیدا سرحال بود چون اگه خوابش میومد هر پنج دقیقه خمیازه میکشیدو

علاوه بر الوده کردنه کلاس واسه در کردنه خستگیش دستو پاهاشو میکشید به سمته پشت!

هیچی دیگه!ردیفه دومم گرفته میشد!میموند اون پشت مشتا که ما 14 نفری هماننده یک یاره مهربان

میچسبیدیم به دیوار!

اها داشتم میگفتم زنگه تفریح بود که معلم پرورشیمون اومد تو کلاسو با لهجه ی قشنگو فانتزیش{رشتی}

گفت بچه ها بیاید تو مسابقه ی انشای نماز شرکت کنید فردام بمن تحویل بدید!مام که

حدودا 3 دقیقه ای میشد که به کسی نخندیده بودیم به ذهنمون رسید که خدارو

خوش نمیاد که این معلمه زحمت کش تا اینجا اومده دست خالی بره بیرون!خلاصه!

یاسمن گفت ببخشید خانوم؟موضوعه انشای نماز چیه؟

ما که منتظر بودیم که معلم یاسمنو به خاطره مسخره کردنش دعوا کنه و غش کنیم از خنده

با یه صحنه ی عجیب مواجه شدیم!معلممون یه نگاهه عاقل اندر سفیه به یاسمن انداختو با لحنی

مثه ادمای تحصیل کرده با لهجه ی غلیظتر صداشو برد بالاترو گفت موضوش ازاده دیگه!

اخ اخ کلاس ترکید از خنده بچه ها دیگه داشتن صندلیا رو گاز میگرفتن

ایشونم با خونسردی کاممممل کلاسو ترک کردن!!!